Το μυθιστόρημα του Μαρκές μου έρχεται στο μυαλό όταν παρακολουθώ τις εξελίξεις στο iPhone και τον τρόπο που η Apple επέλεξε να διαθέσει το ομολογουμένως συναρπαστικό gadget. Κι αυτό διότι διαφαίνεται πως εδώ γνωρίζουμε τι πρόκειται να συμβεί και κάποιοι παραμένουν απαθείς και θεατές όπως και οι συγχωριανοί του Σαντιάγο Νασάρ. Κι όταν λέω κάποιοι εννοώ φυσικά την Apple. Θα σας εξηγήσω λοιπόν τι θέλω να πώ.

Φαίνεται πως η Apple με δεδομένη την επιτυχία του συνδυασμού iPod + iTunes, αλλά και της βαθύτερης φιλοσοφίας της περί ελέγχου hardware, software και υπηρεσιών από την ίδια, θεώρησε πως αυτή η συνταγή επιτυχίας, θα μπορούσε να έχει εφαρμογή και στο iPhone. Λάθος, μέγα λάθος κατά την ταπεινή μου άποψη. Κι αυτό διότι η αγορά κινητής τηλεφωνίας διαφέρει κατά πολύ από την αγορά των υπολογιστών που μέχρι προσφάτως είχε περιορίσει τις δραστηριότητές της η Apple. Μπορεί στην Αμερική εν μέρει η συνταγή αυτή να είχε επιτυχία αφού είναι σύνηθες για τον Αμερικανό να αγοράσει κινητό με κάποιο δεσμευτικό πακέτο υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας προκειμένου να πληρώσει φθηνότερα την συσκευή, σε Ευρώπη, Ασία, Αυστραλία κλπ. τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Και κατά τα φαινόμενα και η αμερικανική αγορά όσον αφορά την συγκεκριμένη συσκευή.

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι προσπαθεί να κερδίσει η Apple από την επιλογή να μην διαθέσει την συσκευή όπως το υπόλοιπο 99% των συσκευών-υπολογιστών που διαθέτει ήδη για αγορά. Τι προσπαθεί να κερδίσει με τις αποκλειστικές συνεργασίες με εταιρείες κινητής τηλεφωνίας; Αν είναι οικονομικό το θέμα, τότε μιλάμε πράγματι για μονοπωλιακή πολιτική και αυτή δεν είναι η δική μου ή η δική σας αίσθηση όπως διαφαίνεται κι από την δημοσκόπισή μας, αλλά είναι αίσθηση και των ίδιων των αμερικανών. Αν δεν είναι οικονομικό, τότε τι είναι;

Τα προβλήματα που έχουν αρχίσει να προκύπτουν από την στενόμυαλη πρακτική της Apple στο συγκεκριμένο θέμα είναι αρκετά. Κατ’ αρχήν η “μαύρη αγορά” του iPhone καλά κρατεί παρατηρώντας τις τιμές της συσκευής να φτάνουν και τα 750 ευρώ για το μοντέλο των 4GB όταν μάλιστα αυτό έχει καταργηθεί, ή τις τιμές του μοντέλου 8GB ακόμη και μετά την πρόσφατη πτώση τιμής σε άλλες περιπτώσεις να φτάνουν τα 700 ευρώ ή ακόμη να προσφέρονται με συμβόλαια κινητής τηλεφωνίας. Στην Αγγλία η επίσημη τιμή διάθεσης από την O2 είναι 387 ευρώ. Επειτα ερχόμαστε στο μπάχαλο που άρχισε να επικρατεί περί ξεκλειδώματος και κλειδώματος του iPhone, με την Apple να βγαίνει και να προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, προτρέποντας τους χρήστες να μην κάνουν χρήση λογισμικού τρίτων γιατί μπορεί να το καταστρέψουν. Από την άλλη, η υποχρέωση των χρηστών σε αποδοχή δεσμευτικών συμβολαίων σε εταιρείες κινητής τηλεφωνίας της επιλογής της, μόνο αρνητικό κλίμα μπορεί να δημιουργήσει στους υποψήφιους αγοραστές και εξαναγκασμό σε αυτούς που τελικά θα το επιλέξουν, πληρωμής υπερβολικών ποσών.

Πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα και για μάς αλλά και για την Apple αν ο δρόμος που είχε επιλέξει ήταν διαφορετικός. Θα μπορούσε ωραιότατα να κάνει τις συνεργασίες με συγκεκριμένες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, αφού καλά και ντέ αυτό ήθελε, προσφέροντας την συσκευή στους χρήστες σε χαμηλότερες τιμές, μέσω δεσμευτικών συμβολαίων αλλά αφήνοντας το iPhone ξεκλείδωτο για χρήση με οποιαδήποτε εταιρεία κινητής τηλεφωνίας στο μέλλον. Και βέβαια να διαθέσει το iPhone ελεύθερα, όπως έχει κάνει άλλωστε με όλες τις συσκευές ώς σήμερα, χωρίς συνδέσεις, σε συγκεκριμένες τιμές, για όλους τους υπόλοιπους. Αναρωτιέμαι πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα…

Δυστηχώς όμως η Apple επιμένει στην αποσπασματική κυκλοφορία του και με πρακτικές που θυμίζουν τα λάθη του παρελθόντος, καθιστώντας ουσιαστικά την συσκευή δύσκολα προσβάσιμη απ’ όλους, και εργαλείο στα χέρια των επιτήδειων προς αναζήτηση εύκολου κέρδους. Και να φανταστείς ότι το iPhone επισήμως έχει κυκλοφορήσει μόνον στις ΗΠΑ. Σκεφθείτε τι έχει να γίνει αν κυκλοφορήσει και στον υπόλοιπο κόσμο.

Thumbs down ακόμη μια φορά Apple.