Σήμερα παρευρέθηκα στην κηδεία του iPod Touch μου. Έπειτα από μια πολύ συγκινητική τελετή που παρέστησαν τα άλλα 3 iPods μου που ζουν μέχρι σήμερα, το iPodάκι επανασύσκευάστηκε στο κουτάκι του για το μεγάλο ταξίδι.

Όλα ξεκίνησαν πριν 2 περίπου βδομάδες. Από τα βάθη της Κίνας στο Applestore Αγγλίας και στα χέρια του κουνιάδου μου και από εκεί μέσω των κυρίων της ΕΛΤΑ στα χέρια μου. Σαράντα κύματα δηλαδή αλλά ο έρωτας αστραπιαίος και τα ερωτικά αγγίγματα δίναν και παίρναν. Αχώριστοι γίναμε εγώ και το iPod Touch μου και το Macbook μου είχε αρχίσει να σκυλιάζει και ήθελε το ένα repair permissions μετά το άλλο.

Το μάτι το κακό όμως και ο φθόνος των τριγύρω έκανε τον έρωτα μας να κρατήσει λίγο. Πριν 3-4 μέρες το iPod Touch έγινε για πρώτη φορά αναίσθητο στα αγγίγματα μου και εγώ κόντεψα να σκάσω. Με διάφορες Φράνκενστάϊν τεχνικές που θα μείνουν ανείπωτες κατάφερα να το αναβιώσω και η χαρά ήταν μεγάλη. Αλλά δεν κράτησε πολύ. Την επόμενη μέρα πάλι τα ίδια. Και ξανά τα ίδια και πλέον η ασθένεια ανίατη, είχε μπει για τα καλά ανάμεσα μας. Το iPod Touch έπεφτε σε κώμα και η οθόνη του δε λειτουργούσε καθόλου στα αγγίγματα μου μετά από μόλις 10 λεπτά λειτουργίας…

Το Macbook χαιρέκακα με ξενάγησε στα διάφορα φόρουμ που κλαιγόντουσαν διάφοροι καμένοι σαν και μένα με “αναίσθητα” iPod Touch. Η εγχείρηση πέτυχε αλλά ο ασθενής πέθανε καθώς πια κάθε τεχνική ανανήψεως κατέστη μάταιη. Το μόνο πράγμα που απέμενε να κάνω ήταν να το επανασυσκευάσω και να το στείλω ταχυδρομικώς στο Λονδίνο σε ένα υπαρκτό Applestore (σαν και αυτό που δεν έχουμε), όπου θα το περιλάβουν τζιμάνια ειδήμονες γιατροί και πιθανότατα να αποφανθούν κι αυτοί το μοιραίο.

Σίγουρα το iPod Touch θα αντικατασταθεί με κάποιο άλλο, από τα βάθη της Κίνας κι αυτό και μέχρι να γίνει αυτό, τα προηγούμενα iPods μου θα αισθανθούν χρήσιμα, μερικά έπειτα από πολύ καιρό. Αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Τα τελευταία χρόνια το quality control της Apple πήγε περίπατο και σπάνια προϊόν της Apple που αγοράζω να μη βγάλει πρόβλημα. Απλά το iPod Touch ήταν το καλύτερο γκατζετάκι που είχα εδώ και χρόνια και η απουσία του είναι κάτι παραπάνω από αισθητή.

Για όσους δεν μπορέσατε να έρθετε στην κηδεία, θα σας δω στο μνημόσυνο. Εκεί θα είναι και η τεθλιμμένη χείρα του η οποία γράφει τούτες δω τις γραμμές και τα άλλα συνετριμμένα iPods να σιγοτραγουδούν ”Love will tear us apart”.